En zomaar uit het niets stopte ze met haar blog.
Ik kan me de reden waarom ik gestopt ben niet meer herinneren. Jammer, want ik kan aan het aantal hits zien dat de blog toch nog regelmatig gelezen wordt.
Het is nu twee-en-een-half jaar geleden dat ik een gastric bypass heb laten uitvoeren. Afgelopen januari heb ik mijn jaarlijkse controle weer gehad. Uit de bloedtesten bleek dat ik geen tekorten ken en dat alles functioneert zoals het hoort te functioneren. Ik kan alles eten, ben weinig tot nooit misselijk en heb vanaf het eerste moment nooit hoeven over te geven. Als ik een keer te veel gegeten heb, dan verzet mijn lichaam zich er wel tegen, maar als ik een paar slokjes water drink, dan trekt dat gevoel ook vrijwel meteen weg.
Waar ik wel voor op moet passen is zoetigheid. Als ik iets eet wat echt heel veel suiker bevat, dan krijg ik het gevoel dat ik mijn lichaam vergiftig. Mijn hart slaat op hol, ik krijg het warm en over het algemeen volgt er een dumping. Ik kijk dus wel uit om een stoot suiker te nemen. Het gekke is dat ik geen last heb als ik chocola eet.
Hoe is het nu met mijn gewicht? Mijn laagst behaalde gewicht lag rond de 86 kilo (in december 2016). Inmiddels ben ik bijgekomen en weeg ik weer boven de 90 kilo. Het gewicht schommelt nog steeds. Van stabiliteit is nog helemaal geen sprake. Wat jammer is, want ik zit er over te denken om mijn 'hangzwijn'-buikje weg te laten halen, maar om dit gedaan te krijgen, zal mijn gewicht een jaar lang stabiel moeten zijn.
Ik ben verder heel gelukkig met mijn lichaam. Ik beweeg automatisch wat meer. Vandaag nog sprong ik met mijn kleinkind van twee op de trampoline in Monkeytown, gleed samen met hem van een glijbaan en kroop met hem over netten en kussens en 's avonds rende ik met de hond (niet mijn hond) langs de vijver. Dat had je me drie jaar geleden niet moeten vragen om te doen. Ik zou dit echt niet hebben gedaan. En nu.... ik geniet met volle teugen.
Het gekke is, hoewel ik me goed voel en blij ben met mijn gewicht, plus blij ben met mijn goede gezondheid (geen pillen meer), ik mij nog steeds niet echt slank voel. Ik weet verstandelijk dat ik niet meer dik ben, maar ik kan het nog steeds niet helemaal begrijpen als ik een opmerking krijg over hoe slank ik nu ben. Ik voel me nog steeds niet slank. Voor mij is slank als ik onder de 80 kilo ben. En daar zit ik meer dan 10 kilo vandaan.
Ik ben overigens niet de enige, want ook mijn vriendin, die dezelfde operatie heeft ondergaan en die nog veel meer is afgevallen dan ik, ervaart dit zo. We beseffen wel dat we slanker zijn, maar op een of andere manier voel je je nog steeds dik.
Ik val overigens niet meer 'vanzelf' af. Als ik nu mijn gewicht nog naar beneden wil brengen, dan zal ik meer op mijn tussendoortjes moeten letten (want ik ben meer gaan snoepen in de laatste tijd), meer moeten gaan drinken (water) en meer moeten gaan bewegen. Mijn doel is eind dit jaar tussen de 5 en de 10 kilo kwijt te zijn.
Vandaar dat ik weer terug gekomen ben naar deze blog. Niet dat ik behoefte heb aan extreem lijnen. Ook ben ik niet van plan om rare diëten uit te proberen (al was ik laatst weer even in de ban van groene smoothies), maar puur door te letten op wat ik wel of niet eet.
Nou, daar gaan we dan... op naar de 79 kilo.
