 |
| Niet de meest charmante foto.... |
Na mijn gastric bypass sta ik vrijwel nooit meer op de weegschaal. Ik merk aan mijn lijf, mijn kleding en aan mijn conditie wanneer ik wat ben aangekomen of ben afgevallen. Ik kan dus niet meer zeggen dat ik in de ban ben van mijn weegschaal.
Hoe gaat het tegenwoordig met mijn gewicht, mijn lijf en mijn gezondheid? Ik mag stellen dat de gastric bypass mij erg goed gedaan heeft. Ik ben dan weliswaar nog steeds niet super slank, zoals ik gehoopt had, maar ik voel me gezond en mijn (dikke) lijf zit me niet meer in de weg. Ik beweeg makkelijker en mijn energie is toegenomen. Ik ben nog steeds blij dat ik de stap genomen heb, destijds. Over twee maanden is er weer een controle en ik vermoed dat mijn bloedwaarden weer goed gekeurd zullen worden.
Ik moet wel nog steeds oppassen, want mijn snoepbehoefte is er nog steeds en ik heb met regelmaat de neiging om te snel en meer te eten dan mijn maagje aan kan. En als ik niet genoeg beweeg dan merk ik dat ik langzaam weer dikker word.
Enfin, het magic woord is gevallen.... bewegen. Als ik de naam van de blog echt ga veranderen, dan zou ik denken aan 'In de ban van het bewegen' of iets dergelijks.
Ik ben door 'De Gezonderie' uitgedaagd om in de maand november mee te doen aan de Beweegspiratie. Mijn voornemen is om elke dag zeker een half uur tot een uur buiten te bewegen; lopen, fietsen of zwemmen.
Nou begon de maand al goed... niet dus. Helemaal geen erg in de eerste dag van de maand. In plaats van 30-60 minuten bewegen, lag ik op de bank van een wellnesscenter te genieten van een massage. Nou was dat ook wel hard nodig, want mijn nek en het bovenste deel van mijn rug zat volledig vast. En ik kon vandaag echt voelen dat de energie weer vrijelijk kon stromen in mijn lijf. Achteraf gezien toch een goed begin van de maand.
Vandaag wilde ik mijn beste beentje voor zetten... een wandeling, een stevige wandeling, dat is wat ik wilde gaan doen. Hup, goede schoenen aan, jas van de kapstok en weet je wat, laat ik gelijk mijn portemonnaie en een tasje meenemen, zodat ik op de terugweg wat boodschappen mee kan nemen. Ik opende de deur.... en .... hmmmm..... laat ik dan ook maar gelijk mijn paraplu mee nemen. Het gekozen tijdstip om mijn beste beentje voor te zetten was niet het meest gunstige.
Ik heb me niet laten kennen en ben toch gaan lopen, ondanks de regen. En de boodschappen heb ik niet op de terugweg gedaan, maar ergens aan het begin van de route. Een extra vijf kilo mee nemen geeft recht op het verlies van wat extra calorieën. Of dit een verstandig besluit was, daar ben ik nog niet helemaal over uit, want uiteindelijk liep ik het laatste deel van de route nogal scheef en het gevoel in mijn vingers was vrijwel verdwenen. Geen optie voor een volgende keer!
Het is een wandeling van 7 km geworden. In principe vind ik de afstand niet eens zo belangrijk. Het feit dat ik vandaag in beweging ben geweest, daar ben ik happy mee. Ik heb genoten van de omgeving, de frisse lucht en zelfs van de regen.
Het is de bedoeling dat ik morgen weer op pad ga. Ik weet nog niet goed hoe ik het uurtje bewegen kan inpassen in mijn strakke planning van morgen. Waarschijnlijk zal ik het moeten doen met een fietsroute van 30 minuten, maar hoe dan ook.... bewegen zal ik!
