Net als de godin Suada beheersen zij de kunst van de verleiding uitstekend. Je bent hun nietsvermoedende prooi; ze roepen je, hypnotiseren je met hun glitter omhulsel, strelen je tong en betoveren je. Uiteindelijk wil je meer... en meer... en meer …
Ieder jaar met Pasen ga ik voor de bijl. Ik probeer mijn verlangen naar chocola in te dammen, maar in het voorjaar val ik steeds weer voor die gekleurde eitjes in de winkel. Vooral de gevulde soorten. Het begint met het idee dat het zo leuk staat, zo'n fleurig gekleurd schaaltje. Daarnaast maak ik mezelf wijs dat mijn hubbie ze zo lekker vindt. En daarnaast hoort het toch ook een beetje bij het Paas-gevoel.
Ook dit jaar staan ze al in mijn huiskamer. Er is echter een verschil met andere jaren. Ik kan er niet zoveel meer van eten, immers een teveel aan suikers maakt dat mijn darmen van streek raken. Dit gaat gepaard met hartkloppingen, transpireren en het gevoel alsof mijn bloeddruk naar het nulpunt daalt. Ik bedenk me nu wel twee keer voordat ik me overeet aan chocolade eitjes.
Het eten van chocola geeft mij een content gevoel. Ik voel me er lekker door en kan me er helemaal in verliezen, zo gezegd. Niks nieuws natuurlijk, want iedereen weet dat chocola bijdraagt aan dopamine, het 'gelukshormoon'. Sporten of liever gezegd lichaamsbeweging heeft hetzelfde effect.
Afgelopen week heb ik het wederom ondervonden dat dit laatste waar is. We hadden namelijk een logeetje in ons huis. Een Jack Russel-tje die graag een paar keer per dag werd uitgelaten. Afgelopen week ben ik vijf keer per dag met hem gaan wandelen. 's Ochtends vroeg en 's avonds laat een kort rondje, maar de andere keren gaan we minimaal vijf kilometer ofwel een half uurtje lopen of samen rennen. Het gaf mij een content gevoel. Ik voelde me er lekker door en ik kon me er helemaal in verliezen, net zoals ik het eten van chocola beleefde.
Ook mijn slaapprobleem, waar ik de 'overgang' de schuld van gaf, lijkt opgelost. Nu ik vijf keer per dag buiten loop, slaap ik weer als een roosje. Ik lag deze week niet wakker tot twee of drie uur 's nachts, maar rond de klok van elf verlang ik naar mijn warme bedje.
Het leuke is dat als je zoveel beweegt overdag, dan kunnen een paar chocolade eitjes ook geen kwaad, wat je gewicht betreft. Het gekke is.... als ik zoveel beweeg, heb ik totaal geen behoefte aan de chocolade eitjes. Een warme kop thee als ik thuis kom is al meer dan voldoende.
Mijn logeetje gaat morgen weer naar huis. De voorjaarsvakantie zit er op en er zijn weer andere prioriteiten. Toch wil ik het dagelijks bewegen er in houden. Het brengt me zoveel goeds.
