Een van de reacties op mijn vorige bericht, afkomstig van een lieve vriendin, was dat mijn gezicht op de foto niet goed te zien was. Deze opmerking trok me over de streep om een selfie te plaatsen. Deze keer zonder verwaaide haren of spinazie op mijn tanden.
Dezelfde vriendin herinnerde mij aan een cursus (7-daags/28-daags) van de Gezonderie, waar ik enige tijd geleden wel aan begonnen ben, maar die ik niet afmaakte vanwege omstandigheden (klik hier). Vandaag opende ik de cursus opnieuw om verder te gaan waar ik gebleven was.
De cursus legt de nadruk op een gezondere levensstijl en dat is precies wat ik zoek. Een maagverkleining past niet in het gedachtengoed van de Gezonderie, maar het uitvoeren van de tips die aangereikt worden zie ik als winst en wie weet, mocht ik genoeg afvallen voor de operatie, dan zal ik de operatie cancellen. Graag zelfs. Waar ik naar zoek is een mogelijkheid tot een blijvende verandering.
De cursus spreekt onder andere over de motivatie voor een gezondere levensstijl. Moeiteloos ben ik in staat om een lange, lange lijst te maken.
Wat is uw motivatie? Voor mij geldt o.a. dat ik zonder ballast weer zal kunnen hardlopen als ik de nodige kilo's afval. Hardlopen is iets wat ik echt heel graag doe. Mijn lichaam protesteert echter. Het gewicht is niet te dragen en mijn longen en hart kunnen het niet bijbenen. (O, wat heb ik mezelf toch aangedaan?). Een andere motivatie is mijn schaamtegevoel, de depressies die steeds weer de kop opsteken, mijn zelfbeeld, mijn zelfvertrouwen. En een hele belangrijke factor is mijn weerstand tegen de medicijnen die ik nu moet nemen vanwege mijn hoge bloeddruk en ontregelde suiker.
Naar aanleiding van de cursus heb ik vanochtend doelen uitgeschreven voor de komende drie maanden. Niet alleen heb ik ze benoemd, maar ook beschreven HOE ik het ga aanpakken. Enfin... eigenlijk zou je zelf een kijkje moeten nemen om zelf geinspireerd te raken.
Ik ben blij dat mijn vriendin mij opnieuw heeft geattendeerd op de site. Het gaf mij vanochtend een extra boost om in te zien waarmee ik bezig ben. Waarvoor ik het doe en handvaten om mijn droom werkelijkheid te maken.
Vanochtend had ik een visie van de vrouw die ik over een jaartje zou willen zijn. Ik heb mijn visie op schrift gezet. Hoewel het heel persoonlijk is, wil ik het toch graag delen. In de hoop dat een lezer zichzelf hierin herkent en mogelijk gemotiveerd raakt om ook te kiezen voor een gezonder leven.
Reacties van medestrijders zijn altijd welkom. Ik weet dat ik niet alleen sta!
Een volgende 'overwinning'... Het plaatsen van foto's van mezelf. Daarvoor heb ik over een drempel moeten stappen, want ik voel me niet bepaald fotogeniek. Op een of andere manier sta ik of met ogen dicht op foto's, of neem ik net een hap van een broodje of trek ik een gekke bek of ik draai net mijn hoofd om, zodat je alleen de achterkant ziet. Het is maar zelden dat ik mezelf leuk vind op een foto.
Vaak is mijn haar verwaaid, heeft mijn mascara 'wallen' onder mijn ogen gemaakt , heb ik net een stukje sla of lippenstift op mijn tanden of zit er net een korstje aan mijn neus.... En dan heb ik het niet eens over de grote neus die ik van mijn moeder geërfd heb en de lach die wat scheef is ten gevolge van een gezichtsoperatie. Gelukkig zijn mijn oren plat en staan mijn tanden recht.
Aangezien ik dit blog een meer persoonlijk tintje wilde geven, vond ik dat ik met de 'billen bloot moest' (figuurlijk gesproken dan). In het volgende jaar zal ik (hopelijk) enorm gewicht verliezen en dat wil ik vast leggen. Hoe het nu is en hoe het dan zal zijn.
Ik ben door het Sint Franciscus Gasthuis gevraagd om vrijwillig mee te doen aan een onderzoek 'Cognitieve gedragstherapie voorafgaande aan bariatrische chirurgie'. Het is een longitudinale studie. De vraag die ze graag beantwoord willen zien is of begeleiding vooraf aan de operatie al dan niet bijdraagt aan een succesvol, blijvende levensverandering na de operatie. Deelname aan dit onderzoek is voor mij interessant. Niet alleen met betrekking tot mijn toekomstige operatie, maar ook vanwege mijn opleiding.
Inmiddels heb ik al twee gesprekken gehad. In het eerste gesprek bespraken we mijn levensloop. Wanneer en waarom ik in gewicht bijkwam en/of afnam. Het was een mooie eye-opener. Wat ik namelijk ontdekte was dat ik 'ooit' sporten erg leuk vond en dat gewichtstoename voornamelijk te wijten was aan gebrek aan beweging. Punt is dat mijn overgewicht mij momenteel erg beperkt in het bewegen. Probeer maar eens te lopen met acht zakken aardappels aan je heupen... dan voel je wat ik voel als ik in beweging kom.
Ook hebben we stilgestaan bij de voor- en nadelen van overeten en onderbewegen. De lijst van nadelen is voor groot.... Nadelen waar een ander misschien niet bij stil staat, zoals stoelen in vliegtuigen of restaurants waar je nauwelijks in past; een gedwongen contact met mensen in trein, theater of bioscoop, omdat ik meer ruimte nodig heb dan een ander; en zo kan ik een hele lijst vullen. Te genant om op te noemen. De lijst van voordelen is er ook. Een van de voordelen voor mij was dat ik dacht dat ik 'niet gezien' werd door mannen. In mijn beleving vonden mannen dikke vrouwen niet leuk. Met andere woorden: ik dacht dat ze me met rust zouden laten. In de praktijk kreeg ik te maken met een negatieve aandacht. Ik heb aan den lijve ondervonden dat ik niet serieus genomen werd en dat andere vrouwen voorgetrokken werden en hoewel het nooit uitgesproken werd, ik was er van overtuigd dat het te maken had met mijn overgewicht. Of 'mijn waarheid' DE waarheid was, dat laat ik in het midden. Het was voor mij een worsteling.
Er was ook oog voor een meer positieve benadering, wat ik persoonlijk erg fijn vond om bij stil te staan, nl. stil staan bij de voor- en nadelen van een leefstijlverandering. Plots zie je dat de lijst van voordelen zoveel groter is dan de nadelen. Het motiveerde mij enorm om er voor te gaan. Ik ga dan ook niet afwachten tot ik een operatie heb gehad, ik ben nu al bezig met het juiste voedingspatroon en staat bewegen weer op mijn prioriteitenlijst. Inmiddels ben ik zo'n 4 kg kwijt. In de afgelopen jaren lukte het mij niet om af te vallen en nu lijkt het goed te gaan, want ik heb een doel..... Ook al is dat doel de operatie.
De opdracht, welke ik mee kreeg na het tweede gesprek, hield in dat ik een eetdagboekje bij moet houden. Op dit moment ben ik niet zo goed georganiseerd en valt het nog niet mee om in te vullen wat ik zoal eet. Wat ik inmiddels wel al gezien heb is dat ik op de meeste dagen niet eens te veel eet (wat ik wel had verwacht), maar dat ik juist veel te weinig eet. Ik eet niet genoeg brood, melkproducten en ik drink te weinig water. Aj.... en daarnaast adviseerde men mij om zes keer per dag wat te eten. Drie hoofdmaaltijden en drie gezonde tussendoortjes in de vorm van fruit of yoghurt/kwark of een cracker met kaas... Voor iemand die te weinig eet is zes keer eten op een dag wel een enorme verandering. Hieraan zal ik zeker nog moeten werken. Hard werken!
Hoe dan ook, in deze pre-operatieve fase ben ik inmiddels drie tot vier kilogram afgevallen en dat voelt goed. Bijna 10% van wat ik kwijt wil. Niet helemaal verkeerd toch? Heb al winst geboekt en dat nemen ze me niet meer af.
