Update

Vandaag heb ik een brief van het ziekenhuis ontvangen waarin de eerstvolgende afspraak vervroegd is. Over vier weken zal het intakegesprek plaats vinden (in plaats van acht weken). Een kwestie van formulieren invullen (anamneseformulier), waarop een gesprek met de diëtiste zal plaatsvinden.

Vervolgens is het afwachten op een tweede afspraak (de analysedag). Tijdens deze afspraak is er een gesprek met zowel de internist, de longarts, psycholoog en fysiotherapeut (intensief bewegen).

Dan volgt de derde afspraak die in het teken van de operatie zal staan. Op de planningsdag is er een gesprek met de chirurg, anesthesist en de intakeverpleegkundige. De ingreep zelf zal dan binnen twee weken volgen. 

Zoals ik het begrepen heb, gaan er echter maanden overheen voordat ik op de operatietafel uitgenodigd word. Tijd om me voor te bereiden... 

Hoe voelt het nu? 

Als een stok achter de deur. Nu ik eenmaal ingeschreven ben, wordt er van me verwacht dat ik alvast ga werken aan gewichtsverlies. Het krimpen van mijn lever is belangrijk en het aanwennen van een goede levensstijl is daarbij ook niet verkeerd. Hoewel de data nog ver, ver in de toekomst liggen, ben ik er wel veel mee bezig. Vooral de voor- als nadelen nog eens kritisch bekijken (ook al doe ik dit al meer dan twee jaar). 

Afgelopen weekend liepen we aan zee en ik stelde me voor hoe het volgend jaar om dezelfde tijd zou zijn. Ik zag mezelf als slank(er) en sportief. Meer energie, meer lucht, meer uithoudingsvermogen...  Ik vroeg me af hoe het zou voelen om weer te zijn als vroeger. Ik ben immers niet altijd zo dik geweest. 

Al meer dan 10 - 15 jaar ben ik bezig met afvallen en bijkomen... Ik hoop echt dat dit een blijvende oplossing voor mij gaat betekenen. Ik weet wel... als ik eenmaal weer onder de 100 kilo ben, dan zal het mij NOOIT meer overkomen dat het gewicht die kant op gaat. Dat is een belofte die staat!