Nu ik volledig in het traject zit van een bariatrische ingreep, neus ik meer en meer rond op internet en kom ik spontaan mensen tegen die dezelfde keuze als ik willen maken of al gemaakt hebben. Zo is blijkbaar het leven... als je aan de kleur rood denkt, zie je ineens hoeveel rood er in je wereld voorkomt.
Zo viel mij op dat veel mensen onbeantwoorde vragen en/of gedachten hebben en dat veel vrouwen (en mannen) zich niet gehoord voelen of ongevraagd aangesproken worden. Of, zoals ik zelf aan den lijve ondervonden heb, niet erg serieus genomen worden. Men kan niet begrijpen dat 'het' zover heeft kunnen komen. 'Heb je dan geen zelfdiscipline?' of 'Met wat meer beweging zou wel helpen, dat weet toch iedereen', dat zijn de ongevraagde meningen die om je oren vliegen. Vooral als je, tijdens een verjaardagsfeestje, net met een gebakje op schoot zit... dan komen de lijnverhalen aan de orde en krijg je ongevraagd advies. Pijnlijk, niet erg bemoedigend en zeker niet respectvol. Immers elk lichaam is anders en niemand weet wat jij al dan niet doet om dat begeerde gezonde lichaam tot stand te brengen.
Goed was het te horen toen een vriendin een opmerking maakte in de trant van: 'Ieder heeft zijn eigen worsteling; dingen die hij/zij niet in de hand heeft, geen discipline over lijkt te hebben. Het is voor jou jammer dat het aan de buitenkant te zien is'. Met andere woorden ik loop letterlijk te koop met datgene waar ik 'niet zo goed in ben'. Een ander kent dat 'niet zo goed zijn in' ook op verschillende andere terreinen, maar bij die ander is dat niet te zien aan de buitenkant.
Ik ben inmiddels bewust van het feit dat mijn vreetbuien te maken hebben met wat ik denk en wat ik voel; met gewoonten en in mijn geval met mijn slaappatroon. Het fijne is, dat nu ik me bewust ben waar mijn gedrag vandaan komt, ik mogelijk in staat ben om er wat aan te doen. Echter niets is zo moeilijk dan een ingesleten gewoonten te veranderen. Soms kan het weken goed gaan, maar na een 'uitglijder' ben ik weer terug bij af en zo gaat het al bijna twintig jaar lang. Ik heb me op tijden een zwakkeling gevoeld, een nietsnut,.... noem maar op. Ik vergat op die momenten dat ik een sterke vrouw was, die niet opgaf en iedere keer weer opnieuw begon. Voor het gemak vergat ik dat mijn genen een rol zouden kunnen spelen, de manier waarop ik opgevoed ben en een verslaving.... daar durfde ik helemaal niet aan te denken. In mijn ogen waren het allemaal uitvluchten. De drilmeester die ik miste op het gebied van 'normaal eten' was er wel als ik mezelf tuchtigde met gedachten. En juist deze strenge gedachten maakte dat bevrediging en troost vond in zoetigheid. De cirkel sloot altijd om mij heen. En het touw waar de cirkel van gemaakt leek te zijn, sloot zich strakker en strakker om mij heen.
Ik heb altijd een behoefte gevoeld om te praten. Om open en eerlijk naar binnen te kunnen kijken. Mijn blinde vlekken leren vinden en op te lossen. Nee, ik had geen behoefte aan zeuren of aan zelfspot, zoals ik ervaren heb met andere dikkerds. Ik had graag mijn frustratie met iemand die mij volledig begreep willen delen. Iemand die in staat zou zijn om mij uit de cirkel van negatieve gedachten te halen, iemand die me kon laten zijn wie ik was, zonder me schuldig te voelen over mijn eetgedrag en me rot te voelen over het feit dat ik te weinig discipline kende. Bij wie ik mijn tranen van frustratie had kunnen laten lopen en met wie ik had kunnen zoeken naar de momenten waar het WEL goed gaat, de momenten dat ik WEL trots op mezelf kon zijn omdat er beslist dagen zijn dat ik normaal doe, dat ik normaal eet en dat ik zelfs kan genieten van de lekkere, maar o-zo-verboden calorieën.
Zo iemand wil ik graag zijn voor mensen zoals ikzelf. Op dit moment volg ik een opleiding tot counseling (stressmanagement) en ik vroeg me af of mensen mijn behoefte herkennen. Ik vroeg mij af op welke manier ik mijn opleiding kan inzetten. Ik wil graag een luisterend oor zijn. Zoeken naar die cirkel waarin jij terecht gekomen bent en te kijken naar de gedachten en gevoelens die jij ondervindt.
Ik heb een enquete gemaakt van tien korte vragen. Dit onderzoek wil ik graag gebruiken ten behoeve van mijn portfolio en mogelijk dat uw antwoorden mij tot andere activiteiten zullen aanzetten. Bent u genegen om mee te doen aan mijn onderzoek?
Alvast bedankt!!
Een goed verhaal. Ik zou bij de enquête nog een opmerkingen veld plaatsen. Ik heb duidelijk overgewicht, en heb er van alles aan proberen te doen. Ik vind het zeer vervelend maar het beheerst mijn leven zeker niet. Als ik de mogelijkheid had zou ik graag gewicht verliezen maar ik sta een beetje met de rug tegen de muur. Het is me verboden om te sporten, wat in mijn geval echt zou helpen. Door de rolstoel krijg ik veel te weinig beweging.
BeantwoordenVerwijderenEen maagverkleining is iets wat ik nooit heb overwogen en wat ik ook echt nooit zal doen.