Motivaties

Voordat ik inga op bovenstaande foto wil ik eerst kwijt dat ik mijn operatiedatum al heb ontvangen: 6 augustus a.s. Niet verwacht dat het ZO snel zou gaan. Ik dacht dat ik september/oktober pas aan de beurt zou zijn. Het overvalt me een beetje, maar ik heb besloten om er voor te gaan.

Nadat ik het traject voor de Gastric Bypass instapte, werd mij gevraagd om mee te doen aan een longitudinaal onderzoek. Het is een 10-weken-durende therapie. Het doel van het onderzoek is bekijken welk effect cognitieve gedragstherapie heeft op mensen die een bariatrische chirurgie ondergaan. Ze vergelijken de cliënten met mensen die geen therapie krijgen vooraf. Ik ben dubbel geïnteresseerd. In eerste instantie omdat ik hoop met gedragstherapie een voorsprong te krijgen op mijn eetgedrag NA de operatie en daarnaast past dit onderzoek bij de studie die ik momenteel volg. 

Een van de sessies gaat onder andere over je motivatie om je eetgedrag te veranderen. Voor mij is nr. 1- motivatie mijn gezondheid. Deze motivatie is zo diepgaand en onder te verdelen in subjes. Ik heb een motivatiekaart gemaakt voor mezelf, dat nu in mijn huiskamer staat om me continue eraan te herinneren waarom ik doe wat ik nu doe. Ik weet dat het niet altijd van een leien dakje zal gaan (getuigenissen van anderen). De kaart zal mij hopelijk in die tijden blijvend motiveren.

Op de kaart heb ik een foto van mezelf geplaatst op de dag dat ik op m'n dikst was. Ik zie niet graag foto's van mezelf, maar nu besloot ik mezelf te accepteren zoals het nu is. Het is nu eenmaal, op dit moment, niet anders. Ik kan het niet in een week tijd veranderen... 

De foto's van mijn kleinkinderen vertelt me dat als ik een gezonder BMI weet te krijgen, dat de kans op een langer leven groter zal zijn. Mijn kleinkinderen zijn mij de grootste schatten. Voor hen wil ik er zijn en ik hoop hun trouwdag en hun kinderen nog mee te mogen maken.

Daarnaast besef ik dat ik het veranderen van mijn levensstijl niet moet doen voor een ander, vandaar dat ik een tekst uitgeprint heb met de tekst van de bekende reclame: 'You're worth it' en zo is het maar net. Ik ben het waard om een gezonder leven te hebben.

Ik hou van hardlopen (zie eerdere logjes), maar door mijn overgewicht raak ik steeds opnieuw in de problemen. Als ik spreek over motivatie, dan is dit een motivatie waaraan ik niet voorbij zou kunnen gaan. Ik hoop echt over een half jaar het hardlopen weer op te kunnen pakken. Wie weet wel eerder.

De slanke dame in het midden staat niet meteen in het teken van 'slank zijn', maar wel in het teken van zomerjurkjes kunnen/durven te dragen, want dat is waar ik naar toe leef. Volgende zomer hoop ik een andere maat te kunnen dragen, waardoor het zoeken van leuke en passende kleding steeds minder moeilijk zal zijn. Of ik ooit zo slank zal worden als deze dame.... ik denk niet dat mijn bouw het toelaat. Al hoewel, ik ben wel ooit zo slank geweest.... Ik zal eens in de 'oude doos' klimmen en zoeken naar foto's uit mijn slankere periode.

En dan het teken van 'no more pills'. Ik zal juichen, zingen en springen als de dag komt dat ik de pillen voor hoge bloeddruk en hoge bloedsuikerspiegel (en cholesterol) niet meer hoef te nemen. De kans zit er wel in dat dit ooit gaat gebeuren. 

Je vindt er het woord 'balans' dat voor mij een grote rol speelt. Balans op lichamelijk en op geestelijk vlak. Balans is een van mijn doelen.

'Echt eten' is het proces waar ik me nu in bevind. Het gaat om voeden, niet meer om het eten. Een gewaarwording die ik niet goed kan uitleggen. Eten was voor mij of een verplichting (zonder kan je niet) of, aan de andere kant, een vervanging voor iets wat ik hard nodig had op dat moment en wat niet binnen mijn bereik lag.

'Lichter leven' spreekt voor zichzelf. Lichter als 'minder kilo's' en lichter in mijn hoofd. Minder bezig zijn met mijn gewicht... meer ruimte in mijn hoofd.

Ik heb het gevoel dat ik een nieuwe reis ga ondernemen. Een reis naar een gezondere, slankere, vitalere en weer-kunnen-joggende ik.