Sapperdeflap!

Gewicht: 102,7 kg

Het was een paar weken stil aan dit front... Twee weken lang niet bezig geweest met mijn gewicht, mijn maat of mijn eet- en sportpatroon. Deze keer lag mijn prioriteit op een heel ander gebied. Ik ben namelijk voor de derde keer oma geworden. Ik heb al twee prachtige kleindochters en nu is er een kleinzoon geboren. Mijn dochter Karola en haar man, wonende in Canada zijn vader en moeder van een klein jochie... Joshua. Mijn zoon, zijn vrouw, de kleindochters, mijn hubbie en ik zijn naar Ontario vertrokken om de kleine man welkom te heten. 

Een geweldige tijd gehad en veel gezien. Een prachtig land... bossen, meren en zeer vriendelijke mensen. Ik zou er zo kunnen gaan wonen. Zonder enkele moeite. Nou ja... de temperatuur is wel iets waar ik aan zou moeten wennen. In de laatste week viel er al een berg sneeuw. Zij zullen geheid een witte Kerst hebben... 

Met mijn kleinkinderen om me heen, besefte ik hoe goed de keuze van een gbp is geweest. Met een BMI van 40 was de kans op een lang en gezond leven niet erg groot. Mijn BMI gaat nu richting 30 (ook nog steeds niet bepaald gezond, maar alles beter dan een BMI van 40) en mijn gezondheid is een stuk verbeterd. De kans om nog voor een lange tijd oma, moeder, vrouw en zus/vriendin te kunnen zijn voor al degene die ik liefheb is nu vele malen groter. Dat besef maakt me happy. 

Nog twee en een halve kilo en dan heb ik de helft van mijn overgewicht verloren! Vijftig procent! Het ziekenhuis zal trots op me zijn. Hun doel is 60% en dat ga ik redden. Mijn einddoel is uiteindelijk 100%. Helemaal zeker dat dit haalbaar is ben ik niet. Mijn eerste doel is dat ik een gewicht ken dat bestaat uit twee cijfers voor de komma. En dat hoop te halen... nog voor het nieuwe jaar begint. Het zou voor mij een prachtig kerstcadeau zijn. 

Op dit moment draag ik maatje 46 (twee maten gekrompen). Voelt heel goed, behalve dat mijn kledingkast aardig aan het uitdunnen is. Veel nieuwe spullen kopen wil ik niet, aangezien ik verwacht om over een paar maanden maatje 44 of zelfs 42 aan te kunnen. Het positieve is dat ik niet meer naar de XL-labels hoef te letten. Ik kan nu ook bij de koopjes op de benedenverdieping (de normale maten) zoeken. En ook dat voelt zo onwijs goed.

Mijn kleindochter van drie is nog al bezig met baby Joshua en denkt dat alle dikke(re) vrouwen zwanger zijn. Ik snap wel dat ze denkt dat oma zwanger is. Alles wordt dan wel dunner.... maar strakker worden is een ander verhaal. Voor het eerst zag ik in de spiegel dat mijn bovenbenen, -armen en mijn buik weliswaar 'vetarm' zijn en dat uit zich door losse vellen. Het is nog niet zo heel erg, maar de eerste tekenen zijn er wel. Het is slikken... mooi is het zeker niet....

Het idee om een en ander te laten liften is in mij opgekomen, maar ik weet nog niet zeker of ik de stap zou durven te zetten. Het is een behoorlijk zware operatie, zo ik gelezen heb en maar niet te spreken over de hoge kosten, want de zorgverzekeraars staan niet te springen op cliënten zoals ik. Nou ja, ik wil leven bij de dag. We zullen later wel zien of en hoe belangrijk ik een lifting vind. Uiteindelijk ben ik geen 25 meer. Eerst maar eens zien hoeveel last ik zal ondervinden van flapjes (bijvoorbeeld bij het sporten).  

Hihi, ik zie mezelf al rennen met die flapperende vellen onder mijn armen, mijn bovenbenen en mijn buik. Wat zal dat een herrie maken... 'Gee, daar komt ze weer! Luister... Annelies on the run... Sapper-de-flap'. 

Zo, weer genoeg geleuterd... tijd om aan het avondeten te beginnen. We hebben nog wat last van jetlag. Besef van tijd is er nog niet helemaal. Mijn hongergevoel is een beetje van slag.