Wind tegen

Het lijkt wel of het niet mag. Het lijkt haast wel of ik tijd moet nemen om er toch nog een keer goed over na te denken.

Hoewel ik de brief van de huisarts in handen had (en ook al doorgestuurd had), stelde hij voor om alsnog een extra onderzoek te doen. Uit mijn patiëntendossier bleek namelijk dat het wel erg lang geleden was dat er naar de werking van mijn schildklier gekeken was. Aangezien ik ook gewrichtsklachten in mijn handen had, werd dit ook meteen door middel van een bloedonderzoek onderzocht. De huisarts wilde graag dat ik nog even wacht met het insturen van mijn gegevens aan de obesitas-kliniek.

Dezelfde dag belde het Sint Franciscus Gasthuis (SFG) mij op en liet mij weten dat het BMI te laag is om in aanmerking te kunnen komen voor een gastric bypass of sleeve. (Met andere woorden, eet eerst nog maar een paar kilo erbij en dan mag je komen en vervolgens te horen dat je een paar kilo moet afvallen voordat er geopereerd kan worden. Hoe krom is de denkwijze van verzekeraars - of moet ik, net als mijn huisarts zeggen.... de verziekeraars). 

Nou is het zo, dat je in aanmerking komt als je BMI 40 is, maar je komt ook in aanmerking bij een lagere BMI als je diabeet ben. Toen ik echter aangaf dat ik sinds kort ook gediagnosticeerd ben als diabeet, wilde ze graag weten welke medicijnen ik gebruikte. Deze heb ik nog niet, omdat ik in de beginfase ben en ik mijn waarden nog kan verbeteren door af te vallen. Maar nee, als ik niet kan aantonen dat ik medicijnen gebruik - ook dan kom ik niet in aanmerking. 

Daarnaast stelde de verpleegkundige meerdere vragen, waarbij ik bijna het gevoel kreeg dat ze mij wilde ontmoedigen om deze operatie te ondergaan. Zou ze wel begrepen hebben dat deze operatie, in mijn geval, de laatste strohalm is? Zou ze begrijpen dat mijn beslissing niet van een nachtje slapen is?

Ik was zoooo vast besloten.... totdat ik gisteravond een gastcollege volgde bij Psychodidact over eetstoornissen en ik opnieuw met de feiten om mijn oren werd 'geslagen'. Eetstoornissen heeft niets, maar dan ook helemaal niets met eten te maken. Zucht.... daar gaan we weer......

De sleeve of de gastric bypass dwingt me straks om anders te gaan eten, maar daarmee is natuurlijk niet de oorzaak van mijn eetstoornis opgelost. 

Ik kan hierop een heleboel zeggen, maar hoe persoonlijk maak ik deze blog? Zijn er grenzen aan wat ik wil delen? 

Enfin, als er zoveel tegenwind is, dan vraag je je haast af of God (voor andere het Universum) misschien toch niet iets anders met je voor heeft. Laat ik daar dan toch maar (nog) wat meer aandacht aan geven dan.