Positieve gedachten

Het jaar 2011 was voor mij niet zo'n heel geweldig jaar. Ik heb me bij veel dingen moeten neerleggen. Een geweldige leerschool. Soms gaan de dingen gewoon niet zoals jij het graag zou willen. En soms ben je zo enorm gefocust op iets, waardoor je je niet bewust bent dat je het zo krampachtig vasthoudt en dat het tussen je vingers door weg glipt. Echt begrijpen doe je dat niet op het moment zelf. Pas later, als je terug kijkt en de puzzelstukjes in elkaar vallen, dan pas zie je wat het leven je probeert te vertellen.

Voor mij was vorig jaar een jaar van chaos. Ik zag in principe alleen maar draadjes die in elkaar geknoopt waren, overal stukje bij beetjes, maar ik kon absoluut geen patroon ontdekken. Het leek alsof ik naar de achtergrond van een buurduurwerk keek. Je ziet wel de kleuren, maar je kan niets maken van het grote geheel. 

Het heeft wel een jaar geduurd voordat iemand op het idee kwam om dat borduurwerk om te draaien. Als iemand in staat is om je te laten zien wat je nu eigenlijk van je leven gemaakt hebt, dan voel je je plotseling niet meer die chaoot, maar dan ben je de artiest. Dan ben je niet meer die looser, maar dan ben je een winnaar. Je staat verstelt van jezelf! Jammer dat je zo snel vergeet wat je allemaal gecreëerd hebt, wat je allemaal gepresteerd hebt.

Mijn kreet van twee dagen geleden wat een kreet uit, laten we zeggen... paniek! Mijn leven is drastisch veranderd. Er ligt een compleet nieuwe weg open... klaar om bewandeld te worden. Er gebeuren allemaal fascinerende dingen. Ik doe de dingen die ik echt leuk vind. Het kost mij energie, maar ik krijg er ook weer energie van. Het vraagt veel van mij en door de laatste littekens van mijn burn out ervaar ik dat ik moeite heb om mijn aandacht te verdelen. Het gevolg - mijn grootse Weight Watch-plannen vallen in het water. Vervolgens komt er een gevoel over me heen: 'Zie je wel, ik kan het niet - het lukt me niet!' ..... die eeuwige, oude vertrouwde saboteur, die zo weinig vertrouwen heeft in mij.

Vandaag bezocht ik mijn homeopaat en ons gesprek liet mij opnieuw de voorkant van het borduurwerk zien. Ik heb zoveel goeds voor mijn lichaam gedaan vorig jaar. Ik ontbijt, sla nauwelijks nog maaltijden over, ik beweeg 100% meer dan ik deed en heb keihard gewerkt aan een geestelijk en lichamelijk herstel. Ik mag gerust trots zijn op mezelf... (en dat ben ik ook wel). Ik heb echter een handicap en dat is, je raadt het al..... chocola en andere zoete dingen.
Ik heb mijn probleem voorgelegd aan mijn homeopaat, Weliswaar in het besef dat verslaving tussen mijn oren zit en niet bepaald een lichamelijk probleem is. Zijn reactie verbaasde me, want hij vermoedt dat er wel degelijk een lichamelijk probleem kan zijn. Het feit dat ik onmiddellijk weer aankwam nadat ik gestopt was met hardlopen, zette hem aan het denken. Nou geloof ik absoluut niet in een wonderpil, maar ik ben wel heel erg benieuwd of hij mij met een middel mogelijk een steuntje in de rug kan geven. Al zou mijn verlangen naar zoete dingen opgeheven kunnen worden, dan heb ik de helft van de oorlog al gewonnen.
Ons gesprek krijgt een vervolg. 

Naar aanleiding van de reacties op mijn vorige blogverhaal, ga ik de broekriem aanhalen (als zit hij al erg strak) en ik ga in ieder geval weer beginnen om iedere dag de WW-site te openen en mijn eetgedrag te noteren.... EERLIJK, dan wel te verstaan, zonder sjoemelen!! En als ik dan toch op de site bent, zal ik proberen iedere dag even een stukje te schrijven.... al ben ik er zelf nog niet van overtuigd dat me dat laatste ook echt gaat lukken.