Mrs. Impatience

Gewicht: 112,5 kg

Afgelopen week zag ik mijn gewicht zakken. Dat voelde goed. Het vertrouwen kwam weer even terug. In de afgelopen dagen heb ik wat minder goed voor mezelf gezorgd. Niet kunnen sporten vanwege een onverwacht logeetje, wat later uit bed... dus drie maaltijden??? En verder kwam ik iedere avond tot de ontdekking dat ik weer niet genoeg gedronken had. En jawel... niet goed zorgen voor mezelf betekent dat mijn gewicht naar boven schiet. 

Afgelopen week werd ik gecontroleerd door de diëtiste van het Sint Franciscus Gasthuis Ziekenhuis en zij verzekerde mij dat mijn eetpatroon goed was en dat ik me geen zorgen moest maken over het feit dat ik de laatste tijd niet of nauwelijks afviel. Het lichaam heeft tijd nodig om zich te herstellen, was haar verklaring. Ook vertelde ze dat een kilo aankomen niet direct iets te maken heeft met vet. Een kilo vet betekent namelijk 8000 extra calorieën en dat haal ik echt niet met dat kleine maagje.

In november ga ik naar mijn dochter, die momenteel in Canada verblijft om ons nieuwe kleinkind te begroeten. Ik had gehoopt dat ik drie maanden tijd dusdanig zou zijn afgevallen dat ik geen last meer zou hebben van de krappe vliegtuigstoelen. Ik heb nog een week of vijf... Zoals het afvallen nu gaat, heb ik er niet zoveel vertrouwen in. Misschien moet ik mijn doel bijstellen.... Een kleiner maatje jurk met Kerstmis dan???

Vandaag ben ik de hele dag al misselijk. Ik stond al misselijk op en eten en drinken valt me zwaar. Het gevoel lijkt op buikgriep. Mijn ingewanden reageren nagevolg hetzelfde. Blijkbaar hoort dit er af en toe bij. Misschien gisteren wat teveel druiven gegeten en gist het een en ander in mijn buik?? 

Ik liep met het idee rond dat er zo weinig veranderd is. Echter, toen ik mijn kleine meid (kleindochter) twee keer zoveel zag eten als ik, toen besefte ik dat mijn eetgedrag wel degelijk veranderd is. Zoals ik 'vroeger' gerust twee keer kon opscheppen als ik iets erg lekker vond, zo laat ik nu de helft staan van het weinige dat ik nu opschep. Stiekem moest ik even lachen. Haar maagje is immers niet veel groter dan de mijne... 

Al met al kan ik alleen maar beamen dat ik vreselijk ongeduldig ben en dat ik het liefst al morgen met maatje 40 rond zou lopen. Voor het gemak vergeet ik maar even dat het 15 jaar geduurd heeft om tot dit overgewicht te komen. 

Nee, laten we proberen het positief te houden. Uiteindelijk ben ik meer dan 10 kg kwijt in twee maanden tijd. Dat was me zonder deze operatie vast niet gelukt. Ik zie mezelf als een ballonvaarder. Ballast van meer dan 10 kg heb ik gedropt. Er zal vast nog wat ballast verdwijnen, zodat ik hogerop kan zweven. Mooi vooruitzicht toch?