Een gedachte tussendoor

Gewicht: 113,4 kg

Het is misschien saai dat ik er weer over begin, maar sinds twee weken val ik geen ons meer af. Integendeel ik kom zelfs bij! En hoewel het advies in het ziekenhuis is om niet zo bezig te zijn met afvallen, lijnen en eten - het vooral los te laten, merk ik dat ik dat dus niet zo maar kan. Deze onderwerpen hebben zo lang deel uitgemaakt van mijn gedachten, dat ik het niet zo maar aan de kant kan zetten. Daarnaast heb ik de operatie niet voor niets gedaan en leefde ik in de veronderstelling dat ik ooit weer maatje 42 aan kon. Niet zo gek dus dat het niet afvallen een tegenvaller is.

Tijdens de voorlichting in het ziekenhuis werd gezegd dat het heel normaal is als je een poosje stil staat (in gewicht) of zelfs wat bijkomt, maar dat dat al zo snel zou komen, had ik niet verwacht.

Ergens maak ik me zorgen, terwijl ik weet dat dit geen zin heeft. Er zal niets veranderen door me druk te maken over iets wat je verder niet meer in de hand hebt. O ja, ik zou natuurlijk nog minder kunnen gaan eten, maar daarmee doe ik mezelf tekort. Een vette no-no dus!

Het enige dat resteert is proberen wat meer structuur in mijn leven aan te brengen. Sinds het laatste half jaar is er geen sprake meer van structuur. Mijn slaapritme is verstoord en een beweegpatroon zit er ook nog niet in. In plaats van me druk te maken over afvallen en een eetpatroon, kan ik me beter focussen op mijn slaap- en beweegpatroon. 

Dit is slechts een kleine gedachte tussendoor. In de hoop dat ik later terug kan kijken met een smile. Beseffende dat niet alles gaat zoals je graag zou willen. En dat geduld een schone zaak is.