Plateaugrens bereikt?

Gewicht: 112,3 kg

Het lijkt erop dat ik langzaam maar zeker de grens van mijn 'plateau' bereikt heb. Al meer dan twee weken blijf ik hangen qua gewicht en heb ik rondgelopen met de gedachten dat de operatie praktisch voor niks is geweest. En sinds gisteren zie ik mijn gewicht weer met onsjes zakken.

Het bewegen (twee keer per week sportschool en twee keer per week een wandeling van minimaal 5 km) zet blijkbaar dan toch zoden aan de dijk. 

Ik kan inmiddels alles weer eten. Ik 'dump' nergens op en word bijna nooit misselijk. Het enige waarmee ik rekening moet houden is dat ik niet te snel eet (goed kauwen) en niet te veel. Beetje bij beetje leer ik mijn grens kennen. Voor een gastric bypass patiënt, eet ik best nog veel. Anderen hoor ik vertellen over een paar hapjes, maar ik eet 's ochtends en 's middags een boterham en 's avonds kan ik een ontbijtbordje warm eten op. Het enige dat veranderd is, is dat ik geen toetjes meer kan eten. Daarvoor in de plaats probeer ik 's middags of 's avonds wat yoghurt (met vruchten) te nemen als tussendoortje. Dit vanwege het toevoegen van calcium aan mijn voeding. En dat bevalt prima.

Maar weinig mensen kunnen zien dat ik die 10+ kg kwijt ben. Ik merk het in mijn kleding en ik voel me minder opgeblazen. Mijn buik is minder opgezet, maar verder....? Ergens kijk ik uit naar de reacties van mensen. Puur ter stimulatie, denk ik. Of is het een stukje ijdelheid? (smile).

Mijn zusje probeert ook wat gewicht kwijt te raken. Zij probeert dit op een 'natuurlijke' manier... dus zonder operatie. Haar gewicht ligt op dit moment (nog) beneden het mijne. Er is een concurrentiestrijd gaande.. ergens gunnen we het elkaar dat het afvallen zo goed gaat, maar ergens ook helemaal niet. Zij zal balen als ik haar voorbij zal gaan en ik kan het niet uitstaan dat zij al veel meer gewicht kwijt is dan ik. Het voelt weer als vroeger..... 

Gisteren zag ik mijn vriendin D., die vorig jaar een operatie heeft ondergaan. Zij is inmiddels zo'n 40 of 50 kilo kwijt. Het vet lijkt bij haar te smelten. Ze kan, net als ik, goed eten en wordt ook praktisch nergens misselijk van. Zij valt nog steeds af. Gisteren zijn we gaan zwemmen en zag ik haar in badpak. Wow, ze zag er zo goed uit. Ik heb haar altijd als forse vrouw gekend. Wat een verandering. Van maatje 52 naar maatje 40. Ik hoop dat ik haar voetstappen zal kunnen volgen. Volgend jaar hoop ik ook een kleiner badpak te kunnen dragen!

Ben ook op controle geweest bij de huisarts. Elk jaar word ik volledig onderzocht, vanwege het feit dat ik diabeet ben. Nu waren alle waarden keurig. Mijn cholesterol was goed, mijn suiker was gedaald, mijn bloeddruk was goed (zelfs laag) en de huisarts was heel tevreden over mijn gewichtsverlies. De huisarts heeft zelfs geadviseerd om een van mijn pillen voor hoge bloeddruk te veranderen. Dat wil zeggen dat ik nu nog maar een van de vijf pillen hoef te slikken. De laatste pil wil ik ook nog van het 'menu' hebben. Misschien over een poosje... Wat voelde het goed om de deur uit te lopen met het 'stempel' gezond in mijn portefeuille. Dat ik dit resultaat in zo'n korte tijd zou halen, dat had ik niet gedacht. Nu nog een gezond BMI en dan ben ik helemaal tevreden!