Een vriend met een belofte...

Gewicht: 112,4 kg

In de afgelopen weken heb ik mijn blognaam eer aan gedaan. Ik was volledig in de ban van de weegschaal. Elke dag, nadat ik mijn lenzen ingedaan had, stond ik op de weegschaal in de hoop dat er een paar grammetjes af zouden zijn. Maar helaas. Het is nu al vier/vijf weken dat ik blijf schommelen tussen de 112 en 113 kilogram. 

Het niet-afvallen heeft best wel een invloed op mijn humeur. Dat kan je vast wel begrijpen denk ik. Zelfs momenten gehad waarin ik dacht 'Heb ik nu hiervoor de operatie laten doen?', maar de handdoek in de ring gooien is er niet bij. Al zou ik een vreetbui in mijn hoofd hebben, ik kan 'm niet meer uitvoeren, want na wat happen zit ik vol..... 

Enkele weken geleden was ik op controle bij de diëtiste van het SFG ziekenhuis en heb met haar besproken wat ik zoal at. Zij gaf te kennen dat ze heel tevreden was. Ook met mijn afgevallen totaal gewicht. Ik 'paste precies in de grafiek' - dus ik moest me vooral geen zorgen maken. Het verder afvallen had gewoon wat meer tijd nodig.

Afgelopen week nam ik deel aan de afsluiting van een onderzoek. Een onderzoek waaraan ik al sinds juni 2014 deelneem. Ook hier werd gekeken naar mijn eetpatroon - eigenlijk meer gekeken naar mijn nieuwe levensstijl. (Dit voelt veel beter.. levensstijl in plaats van eetpatroon. Eetpatroon heeft nog steeds iets weg van lijngedrag). Enfin, wat schetste mijn verbazing toen ik haar hoorde zeggen dat ik veel te weinig at op een dag. Het is echt van belang dat ik zes keer op een dag kleine beetjes eet. En dat is iets wat ik moeilijk vind. Drie hoofdmaaltijden en tussendoor 1 tot 2 liter water drinken vind ik al lastig. 

Maar goed, ik weet dat te weinig eten invloed heeft op je stofwisseling en dat dit wel eens de reden zou kunnen zijn dan er geen grammetje meer afgaat. Nog meer aandacht voor die tussendoortjes dus. Al heb ik het gevoel dat ik bijna de hele dat bezig ben met eten of drinken. 

Sowieso zou het voor mij beter zijn als ik niet zo geobsedeerd bezig zou zijn met het gewicht. Loslaten... vooral die weegschaal loslaten. De focus leggen op gezonde voeding, bewegen en zorgen dat ik veel buiten kom. Zodra het zonnetje schijnt naar buiten om de nodige vitamine D op te pikken. Dat wordt natuurlijk wat moeilijker nu de herfst aangebroken is. Ik bedoel dan vitaminen oppikken - het naar buiten gaan hoort er vanaf nu bij. Dagelijks minimaal een half uur lekker buiten lopen. Weer of geen weer!

Wat ik overigens wel zie is dat mijn lijf verandert. Mijn t-shirts zitten los om mijn buik en mijn broeken zakken van mijn billen. Men zegt dat mijn gezicht smaller is geworden.... Ik zie het zelf niet, maar anderen blijkbaar wel. Mijn ringen om mijn vingers zitten los(ser) en mijn horloge draait 180 graden in de rondte... 

Pfff... ik heb beloofd dat mijn weegschaal nu nog maar een keer in de week uit de kast gehaald wordt en op den duur zelfs maar een keer in de maand. Dat wordt wennen. Het is een ritueel geworden 's ochtends. En hoewel hij de laatste tijd alleen maar slecht nieuws voor me had, is hij toch ook weer mijn beste vriend. Een vriend met een belofte......