Ik was altijd al slanker dan zij, mijn zusje. Mijn zusje was een gezonde, blonde, baby met rode wangen en heerlijke spekbeentjes, zoals baby's dat hebben. Ook als kleuter en puber was zij voller dan ik. Ik heb er nooit erg in gehad, maar vooral in onze tienertijd moet het een hel voor haar geweest zijn om met mij op een kamer te slapen. Ik ben namelijk altijd al een beetje ijdel geweest en ik stond menig keer voor de spiegel, mezelf afvragend of ik in die spijkerbroek dan toch niet te dikke billen had. Moet je je voorstellen, ik, maatje 36/38, geen gram teveel... en dan toch bezig zijn met die dikke billen. Billen die ik nu moet zoeken als ik naar foto's kijk uit die tijd. Wat heb ik mijn zusje aan gedaan?
Zuslief en ik zijn ongeveer op hetzelfde tijdstip begonnen met werken aan ons gewicht. Ik op de WW-manier, zij op gezond verstand (maar wel met Weight Watch recepten, LOL!). En uiteraard houden we elkaar zo nu en dan op de hoogte wat betreft onze vooruitgang. Zo belde zij mij na de eerste vier weken en stelde mij heel trots de vraag of ik ook begonnen was met sporten. Zij was begonnen met fitness en bewegen was helemaal haar ding. Wat bleek, zij was 2 kg meer kwijt dan ik in die tijd. En ik liep dan wel met regelmaat, maar blijkbaar kan je met fitness meer afvallen. Dat was de eerste gedachte. Dieper zat er een andere gedachte, namelijk wat zij kan, kan ik ook. En hoewel ik haar echt een slankere versie van zichzelf gun, vond ik het ergens moeilijk te verwerken dat zij zoveel harder ging dan ik.
Tja, en dat is nog maar de toplaag. Ik neem je een verdieping lager.....Er was een tijd dat zij heel veel afgevallen was en ze zag er goddelijk uit. Althans in mijn ogen, want ik was net bevallen van een wolk van een dochter en vrouwelijke rondingen waren nog ronder geworden in bijna een jaar tijd. Ik keek naar mijn zusje en ik voelden me blij voor haar. En tegelijkertijd voelde ik een groot verlangen om weer net zo slank te zijn als zij.
Sterker nog....afgelopen week sprak ik haar weer en zij vertelde mij dat de vakantie haar geen goed heeft gedaan. Ze was aangekomen. En hoewel ik ook wat was aangekomen, was ons gewicht nu gelijk. Voor haar betekende het echter een grotere stap achteruit dan voor mij. Zij baalde, ik ook, maar stiekem, heel stiekem was ik opgelucht en haast blij dat zij niet meer 'aan kop' lag. En zo werkt dat, als je heel eerlijk bent. Ik hou van haar en ik gun haar, echt waar, een super mooi lijf. Ik gun haar de gezondheid waar ze naar streeft. Echt waar, ik gun het haar..... maar laat mij alsjeblieft gelijk op gaan.
Mijn zusje en ik kunnen hier gelukkig goed over praten. We hebben er samen om gelachen, want ook zij ervaart dezelfde gevoelens naar mij toe. Ze gunt mij mijn afgevallen kilo's en tegelijkertijd wil ze niet dat ik het beter doe dan zij. Rivaliteit is niet altijd verkeerd... het stimuleert, in ons geval, maar ik besef ook dat je, als je niet oppast, gaat afvallen voor de verkeerde redenen.
Je hoeft overigens geeneens een zusje te hebben. Als ik heel, heel eerlijk ben, ken ik de gevoelens ook naar mijn mede WW-ers. Hoewel ik jullie helemaal niet goed ken. Ik gun jullie je afgevallen kilo's, echt!!. Ik ben blij voor jullie. Ik kan er om juichen en soms voelt een verdiende ster, alsof het ook een beetje mijn ster is. Maar zo hard als ik juich, zo hard kan ik soms ook wel nukken, vanwege het feit dat een ander zoveel harder gaat als ik. Dat een ander alweer anderhalve kilo kwijt is en ik maar anderhalf ons. Ik kan balen van het feit dat een mede WW-er weer een ster verdiend heeft en dat ik er nog zo'n x kilo vanaf zit.
Maar laten we het positief houden. Een beetje rivaliteit kan geen kwaad. Sterker nog, rivaliteit wakkert mijn vechtlust aan. Wat jullie kunnen, kan ik ook en nieuwkomers, wat ik kan, kunnen jullie ook!
Succes allen (welgemeend!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten