Chocola!

Verleden woensdag viel ik in een gat. Er ging van alles mis en ik verloor de controle, met als gevolg dat ik mezelf weer wilde vullen met allerlei lekkere dingen die ik in huis (nog) kon vinden. Hetzelfde liedje als voorheen. Als het slecht met me gaat, dan is zoetigheid mijn troost, met name chocola. Chocola is mijn grootste vriend. Wij hebben echter een haat-liefdesrelatie. Ik kan niet zonder en ik kan zeker niet met. Een stuk chocola van 25 gram, betekent geheid 1000 gram lichaamsgewicht erbij. Hoe dit kan is voor mij een raadsel, maar het is echt zo.
Ook deze keer meende ik troost te vinden, echter tegen de tijd dat een tweede blok chocola wegsmolt op mijn tong, besefte ik dat het tijd werd dat ik niet altijd wegren voor verdriet en pijn, maar dat ik gewoon open moet leren staan en het gewoon moet leren voelen. Ik heb het laten gebeuren.... De emoties die daarbij gepaard gingen zal ik de lezer besparen, maar het had als resultaat dat de enorme drang naar zoetigheid er niet meer was. Ik was twee dagen van slag, met als gevolg dat ik me niet echt gefocused heb op gezonde voeding, drinken en laat staan de 30-minuten-beweging die ik mezelf beloofd had. Allemaal teleurstellende zaken, maar dit alles weegt niet op tegen het leermoment dat ik had. Het is zo goed dat ik weet dat ik niet hoef weg te rennen, dat ik niet perse de leegte moet vullen met chocola. Ik kan er bovenuit stijgen.
Als kroon zag ik de volgende dag (mijn weegmoment) dat ik deze week 4 ons ben afgevallen. Het voelde zo goed.... Op een gewicht van 100+ kilo, is 4 ons natuurlijk slechts peanuts, maar het eerste honk is gehaald en dat werkt o zo motiverend.