Kraaien of kauwen

Vanochtend heb ik sinds twee maanden een bezoek gebracht aan mijn werkgever. Op advies van de ARBO mocht ik vandaag twee uurtjes starten. Niet eens gestart met mijn eigen werkzaamheden, maar bij mijn collega's van HRM. Ik voelde me totaal afhankelijk van de werkzaamheden die zij mij boden. Voelde helemaal niet lekker, maar zoals het er nu uitziet, zal ik het voorlopig moeten accepteren.
De afspraak die volgde putte mij behoorlijk uit, waardoor behoorlijk 'leeg' thuis kwam. Mijn behoefte was lang uit op de bank te gaan liggen, te overdenken wat me zoal was overkomen en natuurlijk mezelf troosten met wat lekkers. Echter, iets lekkers is niet meer te vinden in mijn huis, dus als ik echt iets wilde nuttigen, dan moest ik boodschappen doen.

Plots dacht ik aan een reactie van Miranda, die op mijn blog reageerde en adviseerde om te gaan lopen als ik boos of verdrietig was. En zo kwam het dat ik vandaag, zonder mijn hubbie ben gaan lopen, in mijn eentje. Paraplu (klein) in de ene hand, flesje water in de andere hand, niet wetende dat ik de paraplu een uur later nog nodig zou hebben.

Hoewel het dreigde te gaan regenen, bleef het een uur lang droog. En weer was het genieten. Al lopende viel me op hoeveel mensen je tegen komt (in de auto valt dat helemaal niet op). Ik genoot van alle dieren die op mijn pad kwamen; van eenden tot honden, poezen, kikkers en..... kraaien.......

Ik was bijna thuis toen een kraai (ik dacht dat het een kraai was, maar het blijkt na informatie een kauw te zijn) vlak over mijn hoofd vloog. Even keek ik mijn gevleugde vriendje na. Hij landde op een schutting rechts van mij. Glimlachend keek ik in zijn oogjes; ik dacht dat het zijn manier was om mij groeten. Tot ik verder liep en de kraai mij van achteren aanviel. Ik voelde zijn snavel in mijn hoofd boren... Zijn maatje kwam ook op mij af. Was niet echt iets om vrolijk van te worden. Ik ben een dierenvriend, maar dit kon ik niet echt waarderen. Mijn paraplu kwam goed van pas. Wild zwaaiend ben ik op een draf naar huis gelopen. Mensen zullen wel gedacht hebben..... wat een halve gare!!
Eenmaal thuis heb ik de dierenbescherming gebeld. Zij wisten me te vertellen dat er waarschijnlijk een jong in mijn buurt op de grond gezeten heeft en de kauw heeft mij als bedreiging gezien voor haar jong. Het komt zelden voor, volgens deze mijnheer (internet vertelt wel iets anders) en deze bescherming van de volwassen kauw duurt niet langer dan een paar dagen tot het jong zelfstandig kan vliegen.

Overmorgen toch maar een andere route nemen??

O ja, gisteren werd mijn bloeddruk getest bij de huisarts. Sinds ik -weet-niet-hoe-lang-geleden was deze perfect. De mogelijkheid zit er in als ik afval en blijf bewegen, ik ooit de hogedrukpillen mag laten liggen.
Een nieuwe motivatie om vooral door te gaan, zoals ik nu bezig ben.

Morgen is mijn weegdag. Ik hoop dat het lopen en het gezonder eten (niet snoepen) van deze week wat zoden aan de dijk gebracht heeft.

@ alle andere bloggers: bedankt voor jullie verhalen. Ik vind zoveel bemoediging, inspiratie en steun. Ga vooral zo door!
Velen van jullie zijn een voorbeeld voor mij.