donderdag 8 september 2011

Veranderingen

Ik hou van veranderingen. Heb het nooit erg lang volgehouden bij een werkgever, op een uitzondering na. Had, na een jaar of drie, altijd het gevoel dat ik er andere uitdagingen waren, voelde me snel verveeld op de plek waar ik zat.


Zo hou ik er ook van om mijn huiskamer met regelmaat te veranderen. Voor de zomer heb ik mijn eethoek naar de zithoek verplaatst en vice versa. De hele zomer door kon ik daardoor genieten van het uitzicht op onze tuin. Tot vorige week.... toen kreeg ik de kolder in mijn kop en moest alles weer terug. De bank staat nu weer in de zithoek en de eethoek staat weer op z'n oude plek. De bank staat echter nu tegen de andere muur, dus de kamer lijkt weer anders.... Ik hou ervan en hubbie vindt het niet erg, maar zo af en toe krijgt hij de kriebels van mij. Het zijn natuurlijk niet alleen de meubels die veranderen, maar de bedrading moet dan ook weer mee.... En dat is iets waar ik me niet aan waag. Zou het wel kunnen, maar ik ben een kei in delegeren. Dus dit stukje is voor hubbie. Niet zo gek dat hij wel eens de kriebels krijgt van mij. Vooral als ik andere delen van het huis onderhanden genomen heb en hij zijn schoenen, overhemden, shirts of broeken in een andere kast moet zoeken.... Ha! Da's best echt leuk... arme schat!


Het is niet alleen dat ik van uiterlijke veranderingen hou, ik ben op dit moment ook toe aan innerlijke veranderingen. Zo heb ik een lijn getrokken bij mijn vijftigste verjaardag. Het is een nieuwe weg die ik ingeslagen ben. Een proces nog weliswaar, want ik ben er nog niet. Het gekke is dat ik ook niet perse uitkijk naar het eindresultaat; ik geniet van de weg er heen. Ik leer ieder moment weer iets nieuws. Ik kwam tot de ontdekking dat ik in een mist leefde en deed wat ik moest doen, wat men van mij verwachtte, zonder ook maar echt te zien en te horen. Echt te zien en te horen. Ik ging aan veel dingen voorbij.


Uiterlijk vertoon vond ik, achteraf gezien, erg belangrijk. Mijn huis, mijn kleding, mijn haar, mijn make-up en ja zelfs mijn kunstnagels. En ja, ik vind het nog steeds belangrijk om jezelf goed te verzorgen. Toch is er iets veranderd.... dat uiterlijk vertoon is niet ik. Ik ben niet wat ik pretendeer te zijn. Ik kijk ook anders naar andere mensen. Ik vind het niet meer belangrijk welke opleiding je gehad hebt. Ik vind het niet belangrijk te weten wat je verdient. Ik vind het niet belangrijk in welke auto je rijdt. Wat ik belangrijk vind is te weten wat je denkt, wat je voelt en of je je eigen pijnen durft te zien. Durf je je angsten onder ogen te zien? En wat als ik je vraag naar je zwakheden?


Zo kwam ik tot de ontdekking dat ik omringd wordt door enkele enorme diamanten. Mensen die stralen, mensen die zo zuiver zijn van binnen. Ze zijn sterk en ze laten een schittering achter. En door hen was ik in staat om te zien dat ik zelf ook zo'n diamant ben. Ik moet alleen nog de lagen erom heen weg halen. Figuurlijk gezien, natuurlijk. Alhoewel... over lagen gesproken... ik heb letterlijk nog lagen om me heen die wel weg mogen.Ik ben er klaar voor... klaar voor de verandering. De eerste veranderingen hebben al plaats gevonden. Ik eet anders (sla mijn ontbijt bijvoorbeeld niet meer over). Eet veel meer groenten en fruit. Ik beweeg 100% meer dan voorheen. Hier of daar brokkelt de eerste laag af...


De diamant in mij.. hij bestaat! Het schoonmaken en polijsten is begonnen. Het zal niet van de ene dag op de andere gaan, maar dat hoeft ook niet, Het proces op zich is leerzaam en helend. 


En laat het nou eens tot mijn botte hersens door dringen. Het hoeft niet snel te gaan! Het hoeft niet snel te gaan!

1 opmerking: