Hij had altijd gedacht dat hij zijn werk leuk vond. Altijd zijn ziel en zaligheid gelegd in dat wat hij deed. Als hij een contract met zijn werkgever getekend had, dan ging hij er ook voor. Volledig! Want zo is hij. Het product dat zijn werkgever vertegenwoordigde, werd zijn product en in zijn wereldje, sprak hij ook over 'mijn' of 'ons' product, alsof hij zelf de directeur was. Hij kon er helemaal in op gaan. Had er ook alles voor over. En was hij verantwoordelijk voor een aantal werknemers, dan waren het ook echt 'zijn' mensen. Hij leerde hun namen uit zijn hoofd, zodat hij mensen kon aanspreken op hun naam. Door gesprekken leerde hij hen beter kennen en na enige tijd kende hij de achtergrond van menigeen. Niet van allen, dat is hem nooit gelukt, maar het merendeel was bij hem bekend. En hij maar denken dat hij productief was; hij maar denken dat het goed was zo!
Het kwam nog al eens voor dat er veel hooi op zijn vork lag. Maar overwerk was voor hem geen probleem. De kinderen waren zelfstandig genoeg en zijn vrouw stond, zijns inziens, volledig achter hem. Hoe goed voelde het als hij de stapel papieren weer onder controle had en maandagochtend met een schone lei kon beginnen. Het feit dat iedereen al rond drie uur vertrokken was vanwege het mooie zomerweer, viel hem niet eens op. Hij had het naar zijn zin. En hij maar denken dat hij productief was, hij maar denken dat het goed was zo!
Zijn concentratie ging zover dat hij menig dag zijn lunch compleet vergat. Diezelfde ochtend had hij zich weliswaar voorgenomen om tussen de middag lekker een stukje te gaan lopen, maar tegen de tijd dat hij voelde dat zijn maag wel heel hard rommelde, was het al weer twee uur. En dan heeft het 'natuurlijk' geen zin meer om naar buiten te gaan om 'even' te lunchen. Ach, hij kon wel wat kilootjes missen.... En hij maar denken dat hij productief was, hij maar denken dat hij het goed deed zo!
Collegialiteit stond ook hoog in het vaandel. Niets is fijner dan dat men op elkaar kan rekenen. Een goede band met elk van hen, dat was zijn ideaal. En ja natuurlijk viel hij voor een collega in als deze naar een dokter moest, vrij wilde zijn of ziek was. Zo hoort het toch? Het woordje 'nee' stond niet echt in zijn vocabulaire. En hij maar denken dat hij productief was, hij maar denken dat hij het goed deed zo!
Zijn werk was altijd numero uno.. er waren tijden dat hij snotterend, transpirerend van de koorts, achter zijn bureau bleef zitten, omdat hij dacht dat men hem niet kon missen. Niet nu! En o, hij maar weer denken dat hij productief was, hij maar denken dat hij het goed deed zo!
Deed hij het wel goed zo?
Men kan zichzelf heel lang voor de gek houden... zichzelf compleet vergeten.. en uiteindelijk maar niet kunnen begrijpen waarom men zich zo moe voelt. Niet kunnen zien waar dat enorme energielek zich bevindt. En niet alleen begrijpt men zichzelf niet. Begrip van een ander is er ook niet. Men kan aan de buitenkant immers niet zien wat er aan de binnenkant afspeelt. Het onbegrip viel voor hem als een rots op zijn dak.... het laatste restje energie vloeide weg...!
In zijn geval deden prive-omstandigheden hem uiteindelijk de das om. Niet in staat om te knokken, niet meer in staat om er goed mee om te gaan. Zijn lichaam (en geest) weigerden hem dienst. Hij stortte volledig in.
| Inmiddels is hij een maand of acht/negen verder... en hij ziet weer lichtpuntjes. Elke gebeurtenis heeft een reden. Dat is hem duidelijk geworden. Soms loopt men tegen een zelfgebouwde muur op, om tot de ontdekking te komen dat het roer om moet. Hij heeft ontdekt dat hard werken niet perse bijdraagt aan productiviteit. Integendeel zelfs, zijn meest briljante ideeën kreeg hij tijdens het hardlopen. Zijn inspiratie deed hij op als hij een goed boek las. Denkbeelden ontstonden als hij een dutje deed en creativiteit ontstond als hij het kind in hem de ruimte gaf. |
Hij staat momenteel op het punt zijn leven radicaal te veranderen. Hij heeft nog geen concreet plan, maar de blauwdruk is klaar in zijn hoofd. Een ding is zeker.... NEE heeft hij leren spellen... het zal ZIJN product zijn wat de titel 'mijn' zal ontvangen...zijn lunch is in de afgelopen maanden heilig verklaard en overwerken?.....
Laat ik het zo zeggen.. zodra je hobby je werk is, is werken je hobby. Waar praten we dan over... overwerken bestaat niet meer!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten