vrijdag 22 augustus 2014

Sporten


Gewicht: 112,2 kg

Gisteren stond mijn gewicht even stil. Het lichaam moest even bijkomen, denk ik. Maar na een dag lopen in de Efteling, was er vanochtend bijna een kilo af. Het afvallen gaat dus gestaag door. Ik vind het zelf iets te hard gaan en toch ben ik blij met ieder onsje dat ik zie smelten.. Het lijkt een grote volksverhuizing. De familie Pond vertrekt met bosjes. Ik heb ze al eens eerder de deur uit gezet, maar ze wisten toch stiekem via de achterdeur weer binnen te komen. Zie blog. Deze keer is het afscheid voorgoed!

Dat het niet altijd even goed gaat was wel duidelijk. Ik was iets te vroeg begonnen met het afbouwen van gepureerde voeding, zodat ik voor mijn daagje uit van gisteren crackers kon meenemen in plaats van pap. De eerste avond verliep het redelijk goed (op de vla na dan), maar de volgende avond ben ik dood- en doodziek geweest. Hoewel ik de broccoli zacht gekookt had, was het blijkbaar toch niet goed te pruimen voor mijn maagje. Een hele avond overgeven alsof ik buikgriep had. Nee, niet gezellig. Nadat ik mijn vriendin, die zelf ook een bypass heeft ondergaan, consulteerde, kreeg ik als antwoord: ''Welcome to the club" - met andere woorden, dit zal mij vaker te wachten staan. Enfin, een goede leerschool. Misschien toch maar wat minder eigenwijs zijn en weer even de instructies opzoeken van het ziekenhuis.

Ik heb mezelf twee tot drie weken rust gegund. Dat betekent dat ik volgende week toch echt uit mijn comfortzone zal stappen en zal beginnen met twee keer in de week te sporten. De andere dagen zal ik invullen met een wandeling. Ik verwacht dat mijn conditie momenteel bijzonder slecht is. Een reden om tegen het sporten op te zien. Ik weet echter ook hoe snel je lichaam weer mee werkt en dat de conditie in no time weer opgebouwd is. Het is even afzien en wat pijn lijden (spierpijn), maar ik kan mezelf ook weer vol trots in de ogen kijken. 

Zodra de wondjes helemaal dicht zijn, ga ik misschien ook weer zwemmen. Al is het maar een keer per week. Dit alles in de hoop dat mijn vel niet zal gaan hangen. In de hoop dat mijn spieren weer voller worden en dat mijn hart en longen weer functioneren als een jonge blom. Uiteindelijk zal ik dan ook mijn lievelingssport kunnen oppakken: joggen/hardlopen. Daar kijk ik nog het meest naar uit. Al gaan we nu wel net het verkeerde seizoen tegemoet. Lopen in de sneeuw is niet meteen mijn idee van joggen. 

Allemaal goede voornemens... nu nog doen! Ik ben de kapitein van mijn eigen schip, dus ik bepaal.... 

2 opmerkingen:

  1. Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn voor sneeuw. Vorig jaar was die er ook niet en ik heb begrepen dat de kans op sneeuw minder groot wordt door de ingezette weersveranderingen (lees: klimaatverandering).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geen sneeuw betekent voor jou ook dat je meer naar buiten kan, he Jo? Eigenlijk houd ik wel van sneeuw, maar niet om te sporten.

      Verwijderen