Mijn laatste avondmaal

Overmorgen is het dan zover. Morgenmiddag weet ik hoe laat ik in het ziekenhuis moet zijn. Waarschijnlijk ben ik als een van de eersten aan de beurt, aangezien ik diabetespatient ben. 

Ik ben verbaasd over het feit dat ik zo kalm van binnen ben. Ik heb me goed voorbereid. Ik weet exact wat me te wachten staat. Ik ben weliswaar bang voor pijn, maar zowel in het ziekenhuis als thuis weet ik dat ik pijn kan opvangen door middel van paracetamol (in het ziekenhuis waarschijnlijk morfine... yeah... sweet dreams!), dus ook dat zal wel goed komen. Daarnaast praat je over een paar daagjes en dat is te overzien. Positief gestemd dus.

Vanavond hebben we, samen met wat vrienden, de BBQ aangestoken. Hoewel het een teken van dank-je-wel was voor hen die ons in de afgelopen week geholpen hebben, was het voor mij een 'laatste avondmaal'. Nu heb ik in de afgelopen twee weken een koolhydraatarm dieet gevolgd en ik merkte dat mijn maag niet meer op kon dan wat stukjes vlees (spiesjes) en een groentesalade. Wel heb ik gesmokkeld met het drinken. Twee weken leven op water en thee ging mij uitstekend af, maar deze keer wilde ik toch heel graag even wat anders..... Ik heb ervan genoten. 

Als ik de tijd kan vinden, wil ik op deze blog mijn avontuurlijke reis beschrijven. Ups en downs, alles mag. Voor het merendeel doe ik het voor mezelf om later terug te kunnen zien hoe deze operatie mij mogelijk zal veranderen. Al moet je daar, beste (b)lezer (= bloglezer) niet al te hoge verwachtingen van hebben, want uiteindelijk blijf ik natuurlijk gewoon ik. 

Het verbaasde me dan ook dat iemand een opmerking maakte in de trant van: 'Als je straks zoveel afgevallen bent, zul je vast een leuker persoon zijn'. Toen ik vroeg wat ze daarmee bedoelde, gaf ze aan dat ik als slank mens er veel leuker uit zou zien. Het gekke is dat, hoewel goed bedoeld, ik altijd geraakt wordt door zo'n opmerking. Alsof ik er nu niet leuk uitzie. Alsof je pas echt meetelt als je slank bent. Het doet me pijn, want ik ken zoveel dikke, gezellige mensen, die wat mij betreft niet hoeven te veranderen. Ik vind ze leuk, no matter what.

Aan de andere kant begrijp ik de persoon die de opmerking maakte ook wel. Hoewel mijn gezondheid als reden nummer 1 staat voor deze operatie, kijk ik uiteraard wel uit naar de zomer van 2015, want dan zal ik zomerjurkjes kunnen dragen. Als slanker mens voel ik me wel meer vrouw. Als slanker mens zal ik me charmanter kunnen bewegen en heb ik meer ruimte voor mezelf.

Ik heb besloten om met mijn billen bloot te gaan. Tot op heden heb ik angstvallig verzwegen wat mijn lichaamsgewicht is. Jazeker, een schaamtegevoel maakte zich meester van mij. Want wat zal een ander wel niet denken? Ik zit midden in een proces, zowel lichamelijk, maar vooral geestelijk, waardoor ik steeds meer lak heb aan negatieve gedachten van een ander. 
Vanaf morgen zal ik mijn gewicht bijhouden en om de zoveel tijd foto's plaatsen van alles wat te maken heeft met mijn 'reis'.

Als blezer ben je van harte welkom om met mij mee te gaan op reis. Ik kijk uit naar jouw reactie.