Bruiloft van mijn dochter

Ik ben er nog niet aan toe gekomen om jullie blogs te lezen, dat ga ik zo meteen doen. Ik werd aangenaam verrast toen ik vandaag mijn laptop open deed en zag hoeveel opbouwende reacties ik op mijn voorgaand bericht gekregen heb. En wat te zeggen over de aanmoedigingen op mijn persoonlijke pagina. Ik werd er helemaal warm van, om maar niet over mijn emoties te spreken. Dit had ik niet verwacht. Het schrijven van een blog doe ik voor een groot deel voor mezelf, om zowel terug te kunnen kijken en om mijn 'verstand' bij elkaar te houden en al schrijvende kom ik soms tot verrassende inspiraties of moed om weer door te gaan.

Afgelopen keer zat ik er echt een beetje doorheen. Jullie reacties gaven mij vandaag het gevoel dat als ik het opstaan en doorgaan al niet voor mezelf doe, dat ik het dan tijdelijk zou kunnen doen voor jullie. Raar misschien, maar ik had even een gevoel dat wij een team zijn en uitvallers... dat accepteren we niet. Het is toegestaan te struikelen, maar opgeven... dat nooit!

Vandaag ben ik een beetje dom geweest, zoals Maxima dat zo mooi en liefdevol zei over Alexander. Vandaag ben ik, sinds lange tijd weer eens de McDonald binnen gestapt. Een volledig menu gegeten EN (voor zover je kan genieten van een wollig broodje) genoten. Thuis ontdekte ik hoeveel punten ik naar binnen gewerkt had...... dat was echt schrikken! Ik vertelde John, mijn hubbie, dat een rolo-ijsje 13 punten heeft gekost, waarna ik een grijns op zijn gezicht zag verschijnen: 'Tja, weet wat je met je (laatste) Rolo doet'. Nou dat was nu, maar verder nooit meer. Zo lekker vind ik 'm nou ook weer niet, dat ik er 13 punten voor over heb! Weer wat geleerd.

Gisteren was ik niet in staat om mijn dagboekje in te vullen. Ik ben bijna 24 uur in touw geweest met de bruiloft van mijn dochter. Dochterlief was al om 04.00 uur wakker en aangezien ik een lichte slaper ben, hoorde ik haar spoken beneden. Voor mij een reden om ook mijn bed uit te komen.
Enfin, we hebben echt een leuke dag gehad.

Ze was zo mooi!! En hij is zo lief voor haar. Alles zat mee; er is werkelijk helemaal niets fout gegaan. De huwelijksdag was zoals ze het gepland hadden. Perfect.

Was mijn dag WW-proof? Ik heb niet echt geteld op de dag zelf, maar ik heb geprobeerd verstandige keuzes te maken. Veel water gedronken en aangezien de kleine hapjes mij niet konden bekoren, heb ik ook deze laten staan. Maar toch, bleek na het optellen van alle punten dat ik iets te veel verbruikt heb, met name tijdens het diner. Maar al met al, heb ik niet slecht gedaan, denk ik.

Tja, en daar gaat dan je kleine meisje.
Het leek gisteren dat ik haar rompertje aan deed en nu hielp ik haar met haar corsetje en het aantrekken van de jurk, waar ze jaren van heeft gedroomd. Haar prinsessenjurk....
Het lijkt gisteren dat ze nog rond paradeerde in een laken om haar schouders en een stukje vitrage in haar haar. Zij was de bruid en hij was de prins.....
En hier huppelt ze aan jouw hand, aan jouw zijde en zie vandaag loopt ze hand in hand met haar pas gehuwde echtgenoot.

Tja....

................van Gods hand in mijn hand naar zijn hand........

Het is goed zo!