Chaos

Mijn agenda was in de afgelopen twee/drie dagen stevig gevuld. Op zich geen probleem, zolang ik alles goed weet te plannen. Maar daar zit nu juist mijn probleem, want ik ben soms een ongelooflijke chaoot. Jaaaah, dat zou je niet zeggen als je me voor de eerste keer ontmoet. Een van mijn eigenschappen is nl. perfectionisme. Ik weet niet of ik daar nou blij mee moet zijn of juist niet, maar dat is een ander verhaal. Perfectionisme is hetgeen wat mogelijk als eerste opvalt, maar schijn bedriegt. Er zijn van die momenten dat ik mijn hoofd niet meer bij elkaar kan rapen en dan is de wereld om mij heen chaos.

Chaos is gevaarlijk. Zo ook in de afgelopen dagen. Chaos ontstaat als ik te veel plan en te weinig rekening houdt met mezelf. Rekening houden met mezelf betekent in dit geval dat ik even de tijd moet nemen tussen de afspraken in, want anders ga ik in de vierde of vijfde versnelling en dat betekent racen tegen de klok. De consequenties van chaos betekent o.a. dat ik mij niet kan focussen op mijn WW-prioriteiten. Ik ben afgeleid en val dan al snel terug in mijn oude doen. En dat betekent niet veel goeds.

Wat betekende dit voor de afgelopen dagen? Ik had geen/nauwelijks tijd gepland om te bewegen. Ik vergat de drinken en 's avonds om 20.00 uur kom ik tot de ontdekking dat mijn punten nog lang niet op waren en ik had de neiging om net als voorheen mijn stress weg te eten met M&M's. Normaal gesproken zou mij dit niet eens zo erg opvallen, maar deze keer begon er een belletje te rinkelen... HEY!.... HEY!, dit gaat helemaal niet goed zo!!

Ik keek naar buiten. Het miezerige weer spoorde me niet echt aan om iets te ondernemen. Mijn hubbie stimuleerde me in eerste instantie ook niet. Toch besloot ik, ondanks de regen mijn loopschoenen aan te trekken en naar buiten te gaan.

Eenmaal buiten voelde het niet eens zo verkeerd. Hoe lang was het voor mij geleden dat ik de regen op mijn huid gevoeld had? (Ik ben een verwend nest met een auto voor de deur). Mijn hubbie wilde me niet alleen laten gaan en liep enkele minuten later achter me aan (de die-hard). En een dik uur later kwamen we allebei als verzopen katjes thuis. Echt compleet doorweekt, maar wat voelde ik me top!

Nadat ik uit de douche kwam, tintelde mijn huid en werd ik in de huiskamer verwelkomd door een beker warme chocolademelk. Opnieuw evalueerde ik de dag en kwam ik tot de ontdekking dat ik niet alleen mijn AP's verhoogd had. Tijdens het lopen had ik meer dan een halve liter water gedronken en met het drinken van chocomel kon ik ook mijn fitformules bijwerken. Al met al had ik het, ondanks de chaos, toch niet zo verkeerd gedaan. En heel tevreden, maar alsnog kauwend op een M&M-tje, klapte ik mijn laptop dicht.

Later, in bed, vroeg ik mezelf af waarom het goed invullen van mijn dagboek zo belangrijk voor mij was. Wat maakt dat ik me de ene dag heel tevreden en de andere dag heel onrustig kon voelen. Bestond de kans dat mijn dagboek mijn nieuwe verslaving gaat worden? Is dit waar het om draait? Komt hier weer het perfectionisme om de hoek kijken?

Nee, dit is niet waar het om draait. Maar het is wel een gigantisch hulpmiddel om mij bij de les te houden op momenten dat de wereld chaos is voor mij.

Ik hoef me niet druk te maken over het feit dat ik niet weet waar het werkelijk om draait. Beetje bij beetje leer ik dat het in feite niet eens gaat om de getallen op de weegschaal. Het gaat niet om dat hongergevoel tot zwijgen te brengen door het te negeren. Het gaat niet om dat goddelijke lijf (geloof ik). Het gaat om goede keuzes, om mijn gezondheid; het gaat om dat ik me goed kan voelen..

Overigens, ik kwam zojuist tot de ontdekking dat chaos ook lang niet zo erg is als ik dacht. Want volgens wikipidia is chaos nl. het niets waaruit de eerste Griekse goden ontstonden.
Mmmwah... ik kan mezelf wel zien als een griekse godin... maar dan wel in maatje 38 hooguit 40.
Allemaal nog een fijne vrije Pinkstermaandag,