Gevecht met mijn saboteur

In mijn bed, vanochtend, begon het al.... terwijl ik lag na te denken over de invulling van mijn dag. Een beetje raar gevoel in mijn buik, want vandaag is mijn eerste keer dat ik een Pilates-les volg. Ik ben al zo handig geweest om mezelf op te geven, want dat is dan toch een stok achter de deur. Ik ken mezelf wel een beetje, of moet ik zeggen, dat ik mijn saboteur al een beetje ken. Echt maar een beetje, want hoe dan ook, elke keer opnieuw verrast hij me en ben ik onder de indruk van zijn kracht. Hij is zo gewiekst, zo handig en kan praten als Brugman. Er zijn dagen dan praat hij mij onder tafel...

Heel voorzichtig begon hij vanochtend... 'Eigenlijk heb je niet zoveel tijd om te gaan. Je agenda is zo vol... had je niet een beter tijdstip kunnen kiezen?'
'Nee, dat ging niet, er zijn maar drie lessen, en op de andere twee tijdstippen kan ik niet. Dus heb ik voor deze gekozen'.

'Doe je eigenlijk niet te veel.. zomaar uit het niets, beweeg je nu bijna iedere dag en je blijft maar nieuwe dingen verzinnen. Het is eigenlijk weer te veel van het goede. Wanneer leer je nou eens alles met mate te doen?'
'Ja, met mate, een woord dat ik nog niet zo goed ken. Maar ik ben lerende.. en zolang mijn lichaam en geest het prettig vind dat ik sport/beweeg, lijkt me dat ik niks verkeerd doe.'

' Ik heb eigenlijk niet zo'n zin om te gaan'.
'Mmmm....'

'Weet je waarom niet? Ik denk dat je voor Joker staat. Waarschijnlijk ben je de dikste van de groep. Ik wed dat het je niet eens lukt om je benen in de lucht te houden. Laat staan dat je het een uur volhoudt. Nou, ik wens je veel succes.... maar uhh, kom straks niet bij mij uithuilen als eindelijk duidelijk is dat ik gelijk heb. Ze zullen om je lachen... geloof dat maar!'
'Dat zal vast wel meevallen. Ik ben vast niet de enige en als nieuweling wordt van mij helemaal niet verwacht dat ik een uur lang alle oefeningen perfect na kan doen. Doe niet zo achterlijk, mensen zullen eerder respect hebben voor het feit DAT ik beweeg, dan dat ze me uit zullen lachen HOE ik beweeg. Bovendien als ik niks doe, zal ik blijven zoals ik ben en dat wil ik niet'.

'Blijf nou lekker liggen, joh. Je hebt het verdient. Even een daagje niks doen. Je hebt al gewandeld en gezwommen van de week. Is het niet zo dat je balans moet zoeken? Bewegen, maar dan ook op tijd je rust nemen? Balans, dat is het woord en dat is bij jou ALTIJD ver te zoeken. Wanneer ben je nou eens echt lief voor jezelf?'
'Beste saboteur, je snapt er nog helemaal niks van he? Ik ben niet blij met mezelf zoals ik nu ben. Ik wil graag veranderen en daar zal ik moeite voor moeten doen. Ik kan niet niksen en verwachten dat de kilo's er vanaf vliegen. Hoe vaak hebben we dat al geprobeerd? Je zou toch moeten weten dat met gezond eten alleen ik het niet red. Wees nou eens aardig voor me en steun me in plaats van dat je me altijd onderuit haalt. Lieve saboteurtje van me, ik trap er deze keer niet in. Ja, ik vind het doodeng om alleen naar Pilates te gaan. Ja, ik ben bang dat ik niet mee kan met de rest. En ja, ik heb de neiging om het nu al op te geven, maar ik wil juist nu de kracht in mezelf vinden om het toch te doen. Jij kan me daarbij helpen door niet iedere keer zo te zeuren. Weet je wat? Of je wordt en stuk positiever of ik gooi je zonder pardon de deur uit? Je mag kiezen, wat gaat het worden?

'Zo, wat ben jij veranderd zeg! Je bent helemaal niet lief...'

'Wen er maar aan...'

'Nou dan veel plezier bij je *** Pilates, ik spreek je later nog wel een keer....'
'Nou, dag schat van me.. tot de volgende keer. Ik zal je wel laten weten hoeveel kilo lichter ik me voel als we elkaar weer zien.'

Mijn kleine saboteur vertrok en daar alleen al om voelde ik me kilo's lichter. Ik heb vandaag gewonnen en ik ben gegaan. En weet je wat? Het viel eigenlijk wel mee. Ja, ik was de dikste, ja, ik was de minst lenige en ja, ik twijfelde of ik een volgende keer weer wil gaan. Maar deze dag nemen ze niet meer van me af!